Í þessu verki, eins og öðrum verkum sem ég vinn að, leita ég að sjónrænum mekkanisma eða mekkanisma framsetningar í þeim tilgangi að vekja upp spurningar varðandi skynjunina. Í von um að sjá eitthvað fer ég óbeinar leiðir. Speglunin eða mekkanismi ljósmyndunarinnar er þar grundvallarmyndlíking, auk skírskotana til hreyfimynda, myndherma "simulateur" o.s.frv. Þannig sný ég baki í náttúruna eða umhverfið og fer þess í stað inn í sjálfan mekkanisma vélarinnar og endurvirkja hann í leit af persónulegum tengslum og skynjun í tæknivæddum heimi.

Í þessu verki sem ég presentera núna er það fyrst og fremst framlenging á áhorfi/íhugun sem vekur áhuga minn- að festa augað við eitthvað og testa þannig þolgæði málverksins i tengslum sínum við tímann. Þegar ég byrja á verkinu tek ég ljósmynd af einhverri manneskju, sem í einhverju farartæki er á hreyfingu eða ferðalagi í landslagi, og mjög svo tilviljanakennt tek ég aðra mynd þ.e.a.s vel þessari persónu annað rými- manngert en mannlaust. - Áfangastaður sem líkist persónunni en líka yfirgefinn staður sem á endanum tilheyrir engum og gæti þannig túlkað það sem nefnist "hvergi", eða þar sem kyrrstaðan ríkir. Það má segja að myndefnið túlki að einhverju leiti hreyfinguna eða öllu heldur þrána eftir hreyfingunni sem löngun eftir kyrrstöðu, að finna kyrrstöðuna í hreyfingunni eða "að sjá nálgast það sem dvelur".

Hlutirnir sem koma fyrir í myndunum (í þessu verki og öðrum hliðstæðum) eru flestir "prothese" hjálpartæki/vélar skynjunarinnar- augað og vélin. Þegar ég vinn myndirnar þá má segja að ljósmyndirnar séu framsetningin en málverkið endanlegt form, -aðferð til þess að leysa upp ljósmyndaframsetninguna. Ég gef mér langan tíma til þess að mála myndirnar - mjög nákvæmlega, og þessi tími sem ég gef þeim er hluti af þeim. Það þýðir að það sem ég kann best við í málverkinu er hvað það er úrelt: að gera hlutina i hægagangi eins og í mótstöðu við nýlegri og tæknilegri miðla. Út frá smáatriðinu enduruppbyggi ég myndirnar sem er um leið aðferð til þess að lýsa hlutunum upp á nýtt með tilstuðlan málverksins. Samtímis því að mála þessar myndir sé ég í þeim form, sjáanleg eða falin sjónarhorn eða ímyndanir sem þær vekja upp. Þetta þjónar síðan því hlutverki að skapa mynd-umverfi út frá því, það er að segja aðra framlengingu á áhorfi/íhugun.

galleri@hlemmur.is 31.10.2003